دیدار...........

با دیدنش امروز رفتم سراغ صندوقچه خاطراتی که تو این دو ماه قفل شده بود 

نمی دونم چرا وقتی می بینمش قلبم به تپش می افته ............... 

اخه من که می دونم اون اصلا هیچ احساسی نسبت به من نداره پس چرا هول می شم 

پس چرا دسته و پامو گم می کنم .... امروز فهمیدم که نه هنوز دوستش دارم نمی دونم  

چرا .... چند وقتی است از هم بی خبریم انگار از زندگی بی خبرم انگار چیزی رو گم کردم 

اما نمی دونم چی است نمی خوام بگم محبت تو است..... محبتی میان ما در میان نبود  

دارم به دنبال جواب می گردم اما هر لحظه که با تو رو به رو می شم کلا تو خودم  

گم می شم ...باورم نمی شه لحظه به لحظه داری از م دور می شی  

.............................................................................................................. 

به اندازه تمام این نقطه ها حرف دارم باور کن 

هیچ کسی به یادم نیست!!

هیچ کسی دلش برای من تنگ نمی شه تنها کسی که بیادم است خداست و خودم 

تنها کسی که دلش برام تنګ می شه خداست و خودم تنها کسی که با من حرف 

می زنه خداست و خودم .....من هستم و خودم در چهار دیواری دلی جا مانده ایم  

دلی که باز هم دل خودم است ثانیه ها می گذرد ساعت ها می گذرد روز میشه  

شب می شه دیگه از خودم هم خسته شدم چقدر خودم را باید تحمل کنم  

هر صبح که بیدار میشم تنها چیزی که تو آینه اول صبح می بینم خودم هستم  

نمی شه از خودم هم جدا بشم ........؟؟؟؟؟؟؟؟ 

 

در سکوت شکستم فریادم به هیچ جای نرسید این خودم که همیشه با من بود 

حتی صدای من را نشنید عادلانه نیست این اخر بی انصافی است همه جا با من  

هستی  اما امروز ازم دور شدی با تو نیستم با خودم هستم تو خیلی وقت است تنهام  

گذاشتی ................... 

 

دلم می خواد دیگه در رو به روی خودم هم ببندم وقتی نتونم با خودم کنار بیام  

دیگه باید از خودم هم گذشت تنها شدم دور از همه  حتی از خود پس از امروز در ها  

بسته است باور کن ....با تو نیستم با خودم هستم خودم که زیر بار منت له شدم  

خودم که هر لحظه می گفتی بامنی امروز دیگه تنهام فقط من هستم خودم و تو  

نیستی.....  

 

به کودکی می خواهم برگردم انجا که جز من کسی نبود نه خودم را می شناختم 

و نه تورا  چه زیبا بود کاش می شد با روزگار معامله کرد اینده ام را که نمی دانم چه می شود 

می دهم اما دوباره کودکی ام را می خواهم .....کاش می شد کاش

اندیشه های من

به طلوع که می اندیشم 

غروب دلگیر دل هایمان را تداعی می کند 

به آغاز که می اندیشم 

پایان ناخوش خوشی هایمان را یاد آور می شود 

به بهار که می اندیشم 

خزان غم زده ی جدایی را می بینم 

به صبح که می اندیشم 

شب تاریک و بی انتهای دوری نمود پیدا می کند
 

به تولد که می اندیشم 

مرگ بی صدای آرزوهایمان جلوه گر می شود
 

به خنده هایمان که می اندیشم 

درد فراق را در تبلور آیینه ی  اشک هایم می بینم  

به شادی هایمان که می اندیشم 

غم روزهای ناشاد دوری در دلم رخنه می کند 

به لحظه های با هم بدون که می اندیشم 

بوی لحظه های تنهایی در فضا آکنده می شود
 

به «پنج شنبه ی دور دیدار» که می اندیشم 

پنج شنبه ی کذایی وداع را در پشت شیشه ی آشنایی می بینم 

آه تو بگو، آخر من به چه اندیشم؟ به چه چیز؟ 

به تو می اندیشم، آری فقط به تو 

به تو که می اندیشم 

به یاد خودم می افتم 

خودم، تنهایی هایم و تنها ماندن هایم 

می پذیرم، می پذیرم، می پذیرم 

 
وقتی دل هایمان با هم است در هیچ لغت نامه ای معنی وداع را نخواهیم یافت

دل در اشعار پارسی

 

سوزد   دل  از  برای  من  و  من  برای  دل       امشب   امیدوار   شدم   از   وفای  دل
 

عماد خراسانی
 

 

نفس درسینه می‌لرزد زدست دل تپیدن‌ها        نگه دردیده می‌رقصد ز شور وشوق دیدن‌ها
 

پژمان بختیاری
 

 

به  تکلّم  به  تبسّم  به  خموشی  به نگاه       می توان برد به هر شیوه دل آسان از دست
 

کلیم کاشانی
 

 

گر ز بی مهری مرا از شهر بیرون می‌کنی       دل که در کوی تو می‌ماندبه او چون می‌کنی؟
 

همایی نسائی
 

 

هر که در سینه دلی داشت به دلداری داد       دل نفرین شده ماست که تنهاست هنوز
 

ابولحسن ورزی
 

 

همچو  گل   می‌سوزم   از    سودای   دل       آتشی   در   سینه   دارم  جای   دل
 

رهی معیّری
 

 

دل  بیمار  مرا  هر  که  گرفتار  تو خواست        یا  رب  آزاد   نگردد  ز   گرفتاری    دل
 

دل  به  راه    غمت   افتاد   خدایا   مددی       که در  این راه ثواب است مددکاری دل
 

هلالی جغتائی
 

 

دلی  است   در   برم  از   آبگینه    نازک تر       که گر غبار نشیند بر او شکسته شود
 

ملک قمی
 

 

به  هر  گل  می‌رسد   می‌بوید    این   دل       نمی دانم   که  را   می‌جوید  این دل؟
 

همدانی
 

 

هر  آن  دل را که سوزی نیست دل نیست       دل  افسرده  غیر  از  آب  و  گل نیست
 

وحشی بافقی
 

 

به چه مشغول کنم  دیده و دل  را که مدام      دل  تو  را  می‌طلبد  دیده  تو را می‌جوید
 

صائب تبریزی
 

 

آن  که از  درد دل  خود به فغان است منم       و آنکه از زندگی خویش به جان است منم
 

هلالی جفتائی
 

 

دل خون  شد  از امید  و  نشد  یار  یار  من       ای  وای  بر  من   و   دل  امیدوار   من
 

هلالی جفتائی
 

 

به فغانم از دل و تن دل وتن مگو دو دشمن       دل سخت بی حیائی تن سست پرگناهی
 

حبیب یغمایی
 

 

از دل  من  به  کجا می‌روی  ای غم دیگر؟         تو که هـــر جـا روی آخر به برم  باز آئی
 

نظام وفا
 

 

دل  دشمن  به تهی دستی من می‌سوزد       برق  از  این  مزرعه  با  دیدۀ تر می‌گذرد
 

صائب تبریزی
 

 

در  مجلس  خود  راه  مده  همچو منی را        که افسـرده دل افسـرده کند انجمنی را
 

مخلص هندوستانی
 

 

رفتی  ولی  کجا!  که به  دل جا گرفته ای       دل  جای  تست گر چه دل از ما گرفته‌ای
 

علی اطهری
 

 

چون  کرد  قصد سوختنم چشم مست او        آتـش  ز  دل  گرفتــم  و دادم به دست او
 

نقی کمره ای
 

 

غافل مشــو ز پـــــاس دل بی قـــرار مـــن       کاین مرغ پرشکسته قفس هاشکسته است
 

صائب تبریزی
 

 

تمام مشکل عــــالم در این گــــره بــــاشد       چـــو دل گشــاده شــود مشکلی نمی‌ماند
 

 صائب تبریزی
 

 

ای که گویی دست بردل نه مکن بی طاقتی       می نهـادم دست بر دل گر دلی می‌داشتم
 

صائب تبریزی
 

 

زاهد  نیم  به   مهره   گل   مشورت   کنم       تسبیح   استخارة   من   عقدة   دل است
 

صائب تبریزی
 

 

این  لطافت  که  تو داری همه دل‌ها بفریبد       وین بشاشت که تو داری همه غمها بزداید
 

سعدی
 

 

به  غیر دل که  عزیز و نگاه داشتنی است       جهان وهرچه درو هست واگذاشتنی است
 

صائب تبریزی
 

 

تو  اهل  صحبت دل  نیستی چه می‌دانی       که  سر  به  جیب کشیدن چه عالمی دارد
 

صائب تبریزی
 

 

دل   رم   کردة  ما  را  به   نگاهی  دریاب        این چه صیدی است که دائم به سر تیر آید
 

صائب تبریزی
 

 

دل چه تلخی های رنگارنگ ازآن دلبرکشید       قطرة خونی چه دریاهای خون برسرکشید
 

صائب تبریزی
 

 

شکست شیشة دل رامگو صدایی نیست       که  این  صدا  به  قیامت  بلند  خواهد شد
 

صائب تبریزی
 

 

عالم   تمام  یک   گل   بی خار   می‌شود       دل  را   اگر  ز   کینه   مصفا   کند   کسی
 

صائب تبریزی
 

 

نشد  یک  لحظه    از    یادت    جدا  دل         زهی     دل،  آفرین     دل،    مرحبا     دل
 

لاهوتی
 

 

یک دل به سینه دارم و یک شهر  دلستان       بازار  من  ز  گرمی  سودا  شکسته  است
 

هادی رنجی
 

 

ای  که  بر  زاری  دل  می‌کنی  انکار   بیا      گوش  بر  سینة  من  نه  بشنو   زاری   دل
 

جامی
 

 

به موئی بسته صبرم نغمة تاراست پنداری      دلم  از  هیچ  می‌رنجد دل یار است پنداری
 

ملک قمی
 

 

بی توصدجادلم ازداغ شکایت ریش است       این قدرهست که صبرمزشکایت بیش است
 

بیاضی
 

 

دل  را به کف  هر که نهم باز پسآرد       کس      تاب      نگهداری   دیوانه     ندارد
 

پژمان
 

 

بترس ازتیرآه من که چون شدگرم نالیدن       دل  دیوانة من  دوست  از دشمن نمی داند
 

آصف خان
 

 

آن قدر  با آتش دل  ساختم تا سوختم       بی تو ای آرام جان  یا  ساختم  یا سوختم
 

رهی معیّری
 

 

زاریم  دیدی و  آن   قدر    تغافل   کردی       که   خبر   دار   ز   حال   دل   زارم  نشدی
 

گلچین معانی
 

 

باز  هم مهر تو  می‌پرورم اندر دل تنگ       گر چه عمری به تو دل بستم و یارم نشدی
 

گلچین معانی
 

 

آن  دل  که  پریشان شود از نالة بلبل       بر دامنش   آویز که   با وی خبری هست
 

عرفی شیرازی
 

 

برون آی از    دلم     ترسم     بسوزی       از این آتش که  بر جان دارم از تو
 

میروالهی قمی
 

 

بشکن   دلم   که   رایحة   درد بشنوی       کس از برون شیشه نبوید گلاب را
 

اسرار سبزواری
 

 

کرامت      کن      درونی     درد   پرور        دلی  در وی درون درد و برون درد
 

وحشی بافقی
 

 

زین پس تو  و  من  من وتو  زین پس       یک دل به میــان مـا دو تــــــن بــس
 

نظامی
 

 

پا تو اندازه گلیمت دارز کن.....

به خودم قول دادم دیگه ارزوهای بزرگ ،بزرگ نکنم و هر وقت اگر اتفاقی به طرف ارزو های 

بزرگ رفتم اینو به خودم یاد اوری کنم پاتو اندازه گلیمت داز کن 

خدا را دیده ای آیا؟

 

تو آیا دیده ای وقتی خطائی می کنی اما،

ته قلبت پشیمانی

و می خواهی از آن راهی که رفتی ، باز گردی

نمی دانی که در را بسته او یا نه؟

یکی با اولین کوبه، به در ، آهسته می گوید:

 بیا ای رفته، صد بار آمده ، باز  آ

که من در را نبستم، منتظر بودم که بر گردی


 

و هنگامی که می فهمی دگر تنهای تنهایی

رفیقی، همدمی ، یاری کنارت نیست

و می ترسی که راز  بی کسی را با کسی گوئی

یکی بی آنکه حتی لب گشائی

به آغوشی ،تو را گرم محبت می کند باعشق
تو آیا دیده ای

وقتی که بعد از قهر و بد عهدی

 به هنگامیکه بر سجاده اش با قامت شرمی

 به یک قد قامت زیبا، تو می آیی

 به تکبیری ، تو را همچون عزیز بی گناهی ، راه  خواهد داد

و می پوشاند او اسرار عیبت را

و از یاد تو هم ، بد عهدی ات را پاک خواهد کرد

جواب آن سلام آخرت را ، برتو خواهد داد

و با یک نقطه در سجده ، تو گویا باز هم ، در اول  خطی

 

خدا را دیده ای آیا ؟

از سفر امدم

من از سفر امدم خیلی خوب بود جای همه تون خالی خیلی خوش گذشت 

سر درد هم خوب شده کمی رفتم دکتر اما خیلی دارو داد