نیایش

ای خدای بزرگ...آنچنان عشق خود را در دل من جایگزین کن که جایی برای دیگری باقی نماند!

آنچنان روح مرا تسخیر کن که هوای دیگری نکند!

آنچنان همه ی هستی مرا از وجود خودت پر کن که از همه کس واز همه چیز بی نیاز باشم...

آنقدر به من معرفت ده که جز تو کسی را نپرستم

آنقدر به من عزت ده تا در برابر هیچ طاغوتی به زمین نیفتم...

آنقدر به من شجاعت ده که در مقابل هیچ ظلمی تسلیم نشوم!

ای خدای من...ای دوست ازل وابدی من...ای انیس شب های تار من...

ای مونس درد ها وغم های من...ای آنکه مرا خلق کردی...ای آنکه عشق خود را در دل من نهادی

ای آنکه راهی بجز سوی تو ندارم...

ای خدای علی...ای خدای بی پناهان...ای خدای قلب های شکسته!

ای خدای روح های تنها...تو مرا از همه چیز و همه کس کفایت کن...

سراپای هستی ام را آنچنان به خود مشغول کن که جز تو نیندیشم و جز تو چیزی نخواهم...